Een van de langst lopende relaties uit mijn werkende bestaan, Vie, belde op. Onze eerste projecten gaan wel zo’n 25 jaar terug! Sindsdien nam ze me mee langs tal van organisaties als het Nederlands Instituut voor Scheeps- en Onderwaterarcheologie en de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Ditmaal had ze opdracht een tentoonstelling te maken in Kamp Amersfoort, rond 6 artsen die daar tijdens WO2 een rol speelden. Of ik het leuk vond mee te denken. Maar natuurlijk!
In eerste instantie schoof ik aan als klankbord. Wat vind je hiervan, wat vind je daarvan. Er schoven meer mensen aan, met specifieke expertise op het gebied van tentoonstellingen en architectuur. Er was ook een directeur, pas enkele maanden eerder begonnen en vol ambitie. Eerste opzet afgeschoten. Te beperkt, te klein. Het moest groter, meer omvattender. Bureau Tinker schoof aan. Erg pientere dames die als eerste wat verder uitzoomden en het museum, eigenlijk Nationaal Monument geheten, als geheel bekeken: wat wil je precies uitdragen, hoe kom je binnen, wat zie je daarna, en wat is een mooie aanvulling op de permanente onderdelen. Zowel inhoudelijk als qua vorm en techniek lagen er allerlei ideeën op tafel. Een inspirerende hoeveelheid, maar hoe maak je daar met alle verhalen en beelden een samenhangende, evenwichtige tentoonstelling van?
Dat valt niet in een keer op z’n plek. Met zo’n uitgebreid team - er werkten 8 mensen vanuit verschillende invalshoeken aan mee - wordt elke ingreep gewikt en gewogen. Dat vraagt veel inzet en Ausdauer. Veel discussies over en weer. Veel nieuwe inzichten ook. Het creatieve proces werd flink opgerekt en deadlines werden ruimschoots overschreden. Veel avondwerk. Uiteindelijk richting productie met nauwkeurig maatwerk qua planning: zo moest op dag 1 van de opbouw de plaatsing van een gobo-projectie voor 10:00 uur opgemeten zijn om slechts 24 uur later een passend dia’tje uit Bergamo, Italië in huis te hebben!
Tot enkele minuten voor de opening werden nog zaken toegevoegd en vastgezet. Minister Ernst Kuipers, zelf arts, was door het stichtingbestuur bereid gevonden zijn gedachten over het thema te laten gaan. De kleinzoon van een van de betrokken artsen gaf eveneens een inspirerende en zeer persoonlijke speech. Een prachtige bekroning van een bijzonder project.
Nog heel 2023 te zien in Kamp Amersfoort!